Η «Δήμητρα»- «όραμα» του Γ. Βαρουφάκη για μια Ελλάδα με κλειστές τράπεζες, με εθνικό νόμισμα και εκτός Ε.Ε., δεν ξύπνησε μόνο τον εφιάλτη του 2015, αλλά έφερε στο προσκήνιο τον εφιάλτη του 2023: Μια Ελλάδα υπανάπτυκτη, νησίδα φτώχειας στον σύγχρονο κόσμο, επαίτη και έρμαιο κάθε μεγάλου οικονομικού «νταβατζή», ο οποίος θα ήθελε μια τόσο πολύφερνη νύφη στη δούλεψή του.

Τα «κουκιά» είναι απολύτως μετρημένα. Χωρίς τον Γ. Βαρουφάκη δεν υπάρχει «προοδευτική κυβέρνηση», κυριολεκτικά «ούτε μια στο εκατομμύριο». Ούτως ή άλλως είναι μαθηματικά σχεδόν αδύνατη και με το ΜέΡΑ25, αλλά χωρίς τον Γ. Βαρουφάκη είναι αδύνατη. Γι’ αυτό και ο Α. Τσίπρας με προκλητικό τρόπο αποφεύγει να αποδοκιμάσει ευθέως την ανατριχιαστική «Δήμητρα» και αρκείται σε έμμεσες «νύξεις». Με τον Γ. Βαρουφάκη θεωρητικά μπορεί -έστω και πολύ δύσκολα- να σχηματιστεί «κυβέρνηση ηττημένων», η οποία μπορεί να βαφτιστεί «προοδευτική κυβέρνηση». Κι αυτό με την προϋπόθεση ότι το ΠΑΣΟΚ θα κάνει πίσω από τη ρητή δέσμευσή του ότι δεν συμμετέχει σε κυβέρνηση δραχμιστών με τον Γ. Βαρουφάκη. Εστω ότι γίνονται όλα τα μαγικά που χρειάζονται και σχηματίζεται η τρικομματική κυβέρνηση των ηττημένων με ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – ΜέΡΑ25. Αν υπάρχει ΕΝΑ θέμα που θα βάλει ως όρο ο Γ. Βαρουφάκης, για «προγραμματική συμφωνία», αυτή είναι η «Δήμητρα».

Οσο θεωρητικό κι αν είναι αυτό το ενδεχόμενο (δύσκολη αριθμητική -εντελώς κόντρα ρόλος του ΠΑΣΟΚ που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη διάσπασή του, αν επιχειρηθεί κ.λπ.), είναι ουσιαστικά και το πραγματικό δίλημμα των εκλογών της 21^ης Μαΐου: «”Δήμητρα’’ ή Μητσοτάκης» που είναι η μετάλλαξη του άλλου πραγματικού διλήμματος «Μητσοτάκης ή Τσίπρας».

Η «Δήμητρα» που θα εκτύπωνε «μονάδες» στο Εθνικό Λαχείο και θα έκλεινε πάλι τις τράπεζες, πριν προλάβει να τα κάνει όλα αυτά κι άλλα τρισχειρότερα, πρόλαβε να κάψει την «προοδευτική κυβέρνηση» και τον ήδη καμένο Α. Τσίπρα. Ο οποίος διά της ουσιαστικής σιωπής του -όσο κι αν επικαλείται μια συνάντηση με τον Σόλτς σε κάποιο δωμάτιο της Καγκελαρίας- παίρνει πάνω του τον «μουντζούρη» της «Δήμητρας». Μπροστά στο έσχατο σημείο να παραδεχθεί ακόμα πιο ταπεινωτικά ότι πάει σε εκλογές χωρίς ρεαλιστική πρόταση για τη διακυβέρνηση της χώρας, σφυρίζει αδιάφορα για τον «τυφώνα Δήμητρα», ο οποίος απειλεί να διαλύσει τη χώρα στα εξ ων συνετέθη.

Αν αποκηρύξει τον Γ. Βαρουφάκη, δεν έχει ούτε καν μια προσχηματική «πρόταση» για τη διακυβέρνηση της χώρας. Αν συνεχίσει να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, ταυτίζεται όλο και περισσότερο με την ολέθρια και δύσμορφη «Δήμητρα». Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για τον Α. Τσίπρα. Χωρίς καμία διέξοδο διαφυγής. Πλέον δεν μπορεί να κάνει ούτε τον σωφρονισμένο αυταπατημένο, αλλά ούτε και το καθαρό άγουρο νιάτο του αντισυστήματος.

Είναι σχεδόν αναγκασμένος να ανέχεται τις πολιτικές μπαρούφες του Γ. Βαρουφάκη. Η ανοχή όμως στα μάτια των πολλών είναι ή συνενοχή ή κουτοπονηριά. Ο,τι κι από τα δύο αν ισχύει, είναι απαγορευτικό για τον Α. Τσίπρα να γίνει πρωθυπουργός. Μέρα με τη μέρα θα αναγκάζεται όλο και περισσότερο να μιλάει για την «πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ», η οποία παραπέμπει στο «το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;»

ΑΙΧΜΗ

ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ – ΚΑΜΜΕΝΟΣ, ΟΥΝΑ ΦΑΤΣΑ – ΟΥΝΑ ΡΑΤΣΑ

Με το ΚΚΕ όσο κι αν διαφωνεί κανείς, δεν μπορεί να το κατηγορήσει ότι δεν έχει πολιτική μπέσα. Εχει. Από τη στιγμή που ο Α. Τσίπρας έβαλε κι άλλο νερό στο κρασί του και κατάντησε να μιλά και για «κυβέρνηση ανοχής», με δεδομένο ότι ο Δ. Κουτσούμπας έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο να δώσει ψήφο ανοχής σε μια νέα κυβέρνηση-«κουρελού», όλες οι ελπίδες του αμήχανου Α. Τσίπρα είναι ο Κ. Βελόπουλος. Αυτός μόνο μπορεί πλέον -αν προηγηθεί η άλυτη εξίσωση των αριθμών- να δώσει ψήφο ανοχής στην πολιτική τερατογένεση.

Κι υπάρχουν στοιχεία και δεδομένα. Η αιφνίδια αναταραχή που προκλήθηκε στην Ελληνική Λύση και μάλιστα σε μια περίοδο που «ανεβαίνει», το μόνο πολιτικό στόχο που υπηρέτησε είναι να ενισχύσει το αφήγημα της Κουμουνδούρου περί «αποστασίας». Ενα ξαναζεσταμένο και χαλασμένο φαγητό μαγειρεμένο από τον ίδιο μάγειρα, ο οποίος το 2014 μαγείρεψε τη σούπα Χαϊκάλη – Λαζόπουλου. Σε αυτό το «μαγαζί» τότε έπαιζε ο Π. Καμμένος. Ο μετέπειτα «ξαφνικός» και μη προαναγγελθείς συγκυβερνήτης του Α. Τσίπρα. Το 2015 ο Π. Καμμένος ήταν η kinder έκπληξη της… Πρώτης Φοράς Αριστεράς…

Όμως Κ. Βελόπουλος και Π. Καμμένος έχουν κι άλλα κοινά χαρακτηριστικά, απ’ αυτά που αρέσουν στον Α. Τσίπρα. Και οι δύο είναι από τους μεγαλύτερους λαϊκιστές της σύγχρονης ιστορίας. Και οι δύο είναι πατριδοκάπηλοι, πολιτικοί τζογαδόροι. Και οι δύο είναι καιροσκόποι, αντιεμβολιαστές και πατέρες ψεκασμένων θεωριών. Ο ένας κυριολεκτικά και ο άλλος πουλώντας επιστολές του Ιησού. Και οι δύο με στενές σχέσεις με τη διαπλοκή, αλλά και Πουτινόφιλοι.

Τι καλύτερο για τον Α. Τσίπρα να αντικαταστήσει τον «καμένο» Π. Καμμένο με τον επίσης -αλλά λιγότερο- «καμένο» Κ. Βελόπουλο; Τίποτα. Αρκεί να βγαίνουν οι δύστροποι αριθμοί, οι οποίοι επιμένουν και αντιστέκονται. Χωρίς όμως να κρύβουν πόσο χαμηλά είναι διατεθειμένοι κάποιοι να πέσουν, ώστε να μην τους ξεβράσει η θάλασσα χωρίς σύνορα, σε κάποια ερημική ακτή…

Ο πρόεδρος έχει νεύρα

Μπορεί χθες ο Α. Τσίπρας να εμφανίστηκε στην πρωινή εκπομπή της Στ. Τσιμτσιλή χαλαρός και ανθρώπινος, όμως όταν είναι στο γραφείο του στην Κουμουνδούρου, είναι -όπως λένε οι πληροφορίες- «μέσα στα νεύρα και τις φωνές». Συνομιλητές του αποδίδουν τα νεύρα του προέδρου σε σειρά λόγων: Τον λίγο κόσμο που πηγαίνει στις συγκεντρώσεις του, στο δημόσιο άδειασμά του από δύο κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Γ. Δραγασάκη, Ε. Τσακαλώτο που τον αντιμετωπίζουν ήδη σαν δεύτερο στις εκλογές), σε αστοχίες του επικοινωνιακού επιτελείου, το οποίο αποδεικνύεται «πολιτικά ελαφρύ», αλλά και στην «υπόθεση Γεωργούλη». Οπως έδειξαν και οι κυλιόμενες μετρήσεις η «υπόθεση Γεωργούλη» έκανε πολύ μεγάλη ζημιά στον ΣΥΡΙΖΑ, χτυπώντας το μαλακό υπογάστριο του «δικαιωματισμού» και του «ηθικού πλεονεκτήματος». Εδώ τα βέλη δέχεται ο Δ. Παπαδημούλης, στον οποίο χρεώνονται λάθος χειρισμοί και έλλειψη αντανακλαστικών, που παραπέμπουν σε προσπάθεια συγκάλυψης. Κάτι οι οργανωτικές ευθύνες και οι αραιές συγκεντρώσεις στα σοκάκια, κάτι οι δημοσκοπήσεις, που δείχνουν ότι οι εκλογές δεν κρίθηκαν στα Τέμπη, όπως πίστεψαν στην Κουμουνδούρου, και κάτι τα σκόπιμα φάλτσα ιστορικών στελεχών και ο πρόεδρος είναι μέσα στα νεύρα…

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Τι σχέση έχει η κουλτούρα της απλής αναλογικής με το ντιμπέιτ για δύο; Οση ο φάντης με το ρετσινόλαδο ή ακόμα μικρότερη;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Εχει κάνει τρεις εκλογικές αναμετρήσεις μέσα στη θερινή σεζόν και κατηγορεί τώρα τον Μητσοτάκη ότι μπλοκάρει την ψήφο των νέων με τις εκλογές της 2ας Ιουλίου; Ποιος κοροϊδεύει ποιον;

ΑΠΟΡΙΕΣ-3

Αληθεύει ότι στο Μ. Μαξίμου υπάρχει φλερτ με μια λαϊκίζουσα ιδέα, για γυναίκα υποψήφια σε εκλόγιμη θέση του Επικρατείας;